Tungeler Wallen, verslagen werkdagen, eind 2015

Verslag extra werkdagje "Bie René" zat 14 nov. 2015

We hadden met een paar mensen afgesproken om wat werk op te ruimen en af te gaan ronden dat was achtergebleven na de Landelijke natuurwerkdag “Bie René” . Omdat ik niet in de ochtend kon, werd het de middag. We zijn flexibel. En dus stonden om 13.30 Eveline, Henk en Frans klaar om aan de slag te gaan. Eveline wilde eerst enkele stronken afzagen die ze op de Natuurwerkdag had achtergelaten. Ze nam nog een extra zaag mee voor onze MaS werker Paul Jutte. Henk en Frans gingen Am. vogelkers uitsteken. Toen dat klaar was en ze net bedachten dat er op die plek ook heel wat op te ruimen viel, kwamen zowel Eveline als Paul al toelopen. En dus zijn we de rest van de dag niet verder gekomen dan het opruimen van deze plek: losse takken naar de hoop slepen en een teveel van jonge dennetjes uitsteken of afzagen. Dus meer ruimte voor de hei, aansluitend op de plek waar Suze, Tinus en Jan op de Natuurwerkdag bezig waren geweest. Erg nuttig dus, maar een klusje dat er anders niet van komt.

Frans Smit

18 nov. 2015.

7 nov. 2015: alweer een geslaagde (Landelijke) Natuurwerkdag op de Tungeler Wallen in Weert.

Je moet er maar net toevallig bij uitkomen .... De Tungeler Wallen en boompje klimmen, wie heeft dat niet gedaan op die leeftijd (of ouder :-) foto Frans. (op de foto's kan geklikt worden voor vergroting !!)

Daar moet natuurlijk een verslag over gemaakt worden. Maar een verslag maken is voor zo een grote natuurwerkdag toch wel erg lastig. Er zijn erg veel mensen bezig om de dag goed te laten verlopen, en er gebeurt veel op verschillende fronten. Dan is het eigenlijk niet mogelijk om één iemand een verslag te laten maken. Dus, ik zou zeggen, laat iedereen aanvullen die iets aan te vullen heeft, leuk of minder leuk. Onderstaande is dus alleen een verslag van de dingen waarmee ik bezig ben geweest en die ik al dan niet toevallig heb meegemaakt.

Zelf heb ik maar één minder puntje, en dat heeft bovendien niets met de dag zelf te maken. Een bijkomende mogelijkheid die deze dag ons biedt is, dat er mensen naartoe komen die onze werkgroep willen komen versterken. We kunnen nog veel handen gebruiken, en we hebben brandhout genoeg om uit te delen. Helaas heeft zich nog niemand aangemeld. Volgende keer een beetje meer reclame voor onszelf !!  

Frank en Roel, ze komen de drank zelfs bij je brengen in de pauze. Hier bij Eveline, Ton, Ruud en Toke. foto Frans.

Tijdens de natuurwerkdag was het mijn inbreng om het boswerk zo gecoördineerd en zo veilig mogelijk te laten verlopen. Dat betekende veel rond blijven lopen om raad te geven en om in te springen als het werk wat moeilijker werd. En vooral: overzicht blijven houden. Tijd voor details of praatjes is er dan weinig bij, maar dat mag de pret niet drukken. Het werk is intensief, en de veiligheid moet constant in de gaten gehouden worden. Maar dat geldt eigenlijk voor iedereen. Net zoals het voor iedereen geldt dat er met veel plezier is gewerkt. Het was gezellig samen zweten. En vervolgens samen uitpuffen in de pauzes. Op dat moment is de organisatie van de scouts prominent aanwezig. Koffie, limonade, koek, soep. Het kon niet op.

Famke met het veiligheids- en instructiepraatje. Wie geeft de namen door van al die scoutingleiders ?! foto Frans.

Een natuurwerkdag begint al veel eerder dan op de zaterdag van 7 nov. als om 9.30 uur ‘s morgens iedereen gearriveerd is en Famke met het veiligheids en instructie praatje begint. Al weken eerder wordt de afspraak gemaakt met scouting Tungelroy: doen we het samen ? Ja, we doen het samen. We weten dat al van tevoren, maar Frank van Roy moet het toch wel even met de scoutsleiders bespreken. Dan geeft hij dat op aan IKL, en dan komen we op de Limburgse lijst van werkplekken. Hij bespreekt daar het gereedschap, en daarna is verder het scoutsgebeuren even uit mijn gezichtsveld. Ik ga aan de slag met het organiseren van mensen die iets van boswerk weten. Daarvoor wordt de hele Ecologische Werkgroep Weert Zuid aangeschreven. Dat is dus inclusief onze Werk~Groep Tungeler Wallen. Komen jullie? Als je wilt komen en een groep wilt begeleiden, geef je dan op! Immers, ik moet van tevoren weten in hoeveel groepen ik de zaagscoutjes kan indelen. De laatste aan- en afmeldingen komen nog de avond voor de werkdag binnen..... Gelukkig weet ik dan de grote lijnen al wel. 

Je moet natuurlijk veilig kunnen sjouwen !! foto Frans.

Inmiddels hebben we dan op het terrein van “Bie René” gekeken naar de plekken waar we gaan werken. Eerst ga ik alleen, dan met de harde kern van onze “Werkgroep Tungeler Wallen”. Wij kijken naar prioriteiten voor de natuur. Deze keer hebben we ons gericht op het openmaken van het bos, en op het verbinden van de plekjes met hei en Borstelgras (Rode lijst). Maar we kijken vooral ook naar de veiligheid van de werkplekken. Liggen ze ver genoeg uit elkaar? Moeten de mensen die takken slepen niet voorbij een andere groep die net toevallig een boom aan het omzagen is. Waar de takkenhopen moesten komen, wisten we inmiddels al: op dezelfde plekken als voorgaande jaren. Ze waren al aardig ingezakt, en hoe minder stapels hoe beter.

Daarna ga ik nog een keertje samen met Frank van Roy kijken. Zij hebben immers het terrein in gebruik voor hun scoutingsactiviteiten. Samen hebben wij maar één doel, er een geslaagde natuurwerkdag van te maken. En dus zijn we het altijd snel eens.

Nog meer scoutjes en scoutjesleiding. Namen ? foto Ruud Hulsebos.

Dit jaar hadden we vijf groepen in gedachten. Dat kwam goed uit met onze mensen met kennis van het boswerk. Wij waren met twaalf: Famke, Suze, Eveline, Henk, Ruud, Toke, Dwayne, Tinus, Ton, Jan, John Nouwen en Frans. De scouts "leiding" houdt meer oog op hun scoutjes. Maar gelukkig weten de meesten ook al het nodige over het boswerk. En zij waren met 21 mensen als ik goed heb geteld. Ik ken geen namen. Ik schaam me echt dood. Dit gaan we rechtzetten !

Als een CDA'er aan het werk gaat, treft hij eerst zijn voorbereidingen. Maar daarna zijn ze ook niet meer te remmen. foto Frans.

We hadden de werkplekken genummerd. Dat doen we altijd. Handig om te weten waar je moet zijn. Voordat het werk begon, hadden we er het gereedschap al neergelegd.

Henk had groep 1. “s middags kreeg hij hulp van John Nouwen. Ze hadden dat goed geregeld bij het CDA. Ze verdelen daar de verschillende activiteiten die er die dag in Weert aan de gang zijn, en John had zin om op de Tungeler Wallen te werken. Ze kenden elkaar al langer, Henk en John. Dus dat werd een goed team. Zo een goed team dat ze wat overmoedig werden en een te dikke boom omzaagden die ook nog eens naar de verkeerde kant viel.... En dus werd het team tijdelijk uitgebreid met Frans. Toen lukte het, al was het letterlijk met vallen en opstaan, dat wel. En de scoutjes? Die hebben dat gedoe van die mannen even aangezien en zijn toen zelf aan dunnere bomen begonnen. 

De stapel hout toont aan hoe hard er hier gewerkt is. foto Frans.

Op groep 2 was Suze aan het werk met Tinus. Hier waren ze de dag wat overmoedig begonnen, met een te dikke boom. Da’s toch wat zwaar, zo op je nuchtere maag. De boom viel nog wel redelijk goed, maar het bleef lastig om hem klein te krijgen. Gelukkig kwam Frans, en even later Jan. Het is daar helemaal goed gekomen ! De verbinding tussen twee plekjes met hei, is gemaakt.

Klein beetje bijzondere aandacht, nooit weg, toch! Op de achtergrond nog wat bijzondere leiding. Even stilstaand voor de eindspurt. foto Frans.

Famke was de spil van groep 3, bij de grote takkenstapel. Da’s echt de plek van Famke. Dan komt het ook goed met het stapelen, want goed stapelen is een vak apart. Ze had het dus druk op die plek: ‘s morgens erg jonge scoutjes, en ‘s middags de “bijzondere aandacht groep”. Of ze echt zo heten, weet ik niet, maar ik vind het een leuke naam. Aandacht kregen ze genoeg, en da’s natuurlijk altijd bijzonder. Ze hadden er zoveel zin in, dat ze tot ver over tijd door bleven werken.

Mooi rood is niet lelijk :-) foto Toke (denk ik zo)

Naast Famke de groep van Ruud en Toke. De werkplek is hier voldoende ruim om met twee groepen naast elkaar te werken zonder elkaar in de weg te lopen. Dan kan je ook nog eens bij elkaar inspringen als het nodig is. Het was hier het de bedoeling om de jonge boompjes ertussenuit te zagen. Die zijn meestal aan de onderkant al helemaal dood, maar doordat ze bovenaan nog groen hebben, belemmeren ze de ontwikkeling van de andere bomen en van wat er op de grond groeit. En dat is hier hei, die zich hier na onze vorige acties duidelijk aan het ontwikkelen is.

Het paadje neemt vorm aan. Er komt steeds meer Tungeler Wallen tevoorschijn ! foto Frans.

Dan de laatste groep: Eveline had al vaker aangegeven dat ze dat stakenbos eigenlijk maar niets vindt. Dus wilde ze erg graag daar aan de slag. Dwayne ook, hij heeft er nu al verschillende keren gewerkt. Dwayne moest ‘s middags wat eerder weg. Ton wilde in de middag werken. Dus konden ze elkaar halverwege de middag aflossen. Zodoende zijn er de nodige stakenboompjes op de takkenhoop terecht. Stakenboompjes zijn boompjes die veel te dicht op elkaar staan, en daardoor kaarsrecht omhoog groeien. Weinig natuurwaarde dus. We doen er eigenlijk aan “bosrand beheer”. We maken de rand golvend, zodat er meer variatie komt. Inmiddels is het op deze plek zover, dat we onder aan de heuvel al een paadje naar de takkenhoop zien verschijnen.

En zo komt er steeds meer van de Tungeler Wallen weer tevoorschijn.

Frans Smit

11 nov. 2015

Verslag zat 24 okt 2015 "Bie René", voorbereiding Landelijke Natuurwerkdag.

werken rondom de centrale takkenhoop. foto Bettina in 2014. Hij is gezakt, er kan weer veel bovenop !!

We waren er met zijn zessen: Famke, Eveline, Henk, Ruben, Ton en Frans.

Voordat we “Bie Toos” aan de slag zouden gaan, wilden we gaan bekijken welk werk er wat ons betreft op de Landelijke Natuurwerkdag gedaan zou kunnen worden. En zo togen we eerst naar “Bie René”. We waren al eens eerder geweest, 15 augustus hadden we al onze werkplekken langs gelopen als begin van het werkseizoen. Toen hadden we al gezien hoeveel resultaat het werk daar oplevert. Het bos ziet er gezond en open uit. De boomtoppen beginnen elkaar echter alweer te raken, en dus mag er weer gedund worden. Op veel plekken is de Struikhei duidelijk groter gegroeid, op andere plekken heeft hij zich door het mosdek gedrukt, en zodoende zijn er “nieuwe” plekken bijgekomen. En om deze ontwikkeling is het ons vooral te doen: meer plekken met hei in een open bos. We zouden dan ook aankomende natuurwerkdag willen gebruiken om een duw te geven aan de ontwikkeling van de plekken met hei. En met dat uitgangspunt in gedachten waren we snel klaar met het aanwijzen van mogelijke werkplekken. Rondom de centrale takkenhoop kunnen al twee of drie groepen aan het werk. Bij de naastgelegen takkenhoop ook een groep, en aan de achterste takkenhoop ook. En als het aan ons ligt kan er vooraan bij het bankje ook wat ruimte gemaakt worden voor hei. Voor de rest is het werk afhankelijk van hoeveel groepen we kunnen gaan maken. Op de dag voor de Landelijk natuurwerkdag zetten we de werkplekken definitief uit.

Frans Smit

29 okt. 2015. 

Verslag Tungeler Wallen werk zat 24 okt. 2015 "Bie Toos"

Tungeler Wallen weer zichtbaar. Links de takkenhoop met uitgestoken Am. Vogelkers. foto Frans.

Er zijn er bij ons, die zo een uitstapje bij de buurman al te lang vonden duren.... die wilden aan de slag en werden ongeduldig....

Dat is natuurlijk geen probleem: “Bie Toos” staat nog Amerikaanse vogelkers genoeg. En grote ook. Niet te groot echter voor Henk, Ton en Frans. Er zijn echt enorm grote vogelkersen uitgestoken. Je doet er dan wel wat langer over, maar het resultaat is er dan ook naar. Ruben zag je overal opduiken waar gezaagd moest worden. Eveline was het niet eens met de dikke eiken tak die vorige keer bij het snoeien afgebroken was. We konden er toen niet meer bij met de zagen. Ze had daarom een zaag op een steel meegenomen. En dat is zwaar werk, zo boven je hoofd. Daarna ging ze proberen of oefening echt kunst baart. Lijkt dus inderdaad te kloppen. En Famke maar slepen om al die werkers door te kunnen laten gaan.

Zodoende is er weer een stukje bijgekomen waar de Tungeler Wallen weer zichtbaar zijn.

Frans Smit

29 okt. 2015.

Verslag zat. 10 (en 17) oktober 2015

Foto van vorig jaar, maar de eik rechts is inderdaad de grensboom. Links ervan het pad dat nu weer zichtbaar is. foto Frans.

De eerste dag “Bie Toos” dit seizoen. We hadden al gezien dat ons nieuw gemaakte pad van vorig jaar weer vol was gegroeid met bramen. We hadden de bramen toen afgestoken, en niet uitgestoken. En dat werkt dus niet. Vanuit braamoogpunt gezien stonden ze er mooi bij. Wij dachten daar anders over. Met zijn vieren (Eveline, Henk, Ton en Frans) aan de slag, gezellig op een kluitje. Ondertussen werd er ook heel wat gepraat en gediscussieerd met elkaar. Het was met de CZW (zandwinning) toch niet gelopen zoals we gewenst hadden. En dan is met elkaar erover praten erg zinvol. Dat neemt niet weg dat er aan het eind van de ochtend weer een pad was, vanaf de hoek-boom (grote eik) aan Telheidestraat tot en met de houtstapel.

En de week erna, zat. 17 oktober, waren we er weer: Eveline, Henk, Ruud en Frans. Voor de verandering om twee uur in de middag. Frans moest /wilde in de ochtend mee met de mosseninventarisatie in het Wijffelterbroek.

Het werd een beetje een van alles en nog wat middag.

Frans had de kadastergegevens van de percelen doorgegeven aan Ruud, en die wist er met wat handigheden op zijn GPS goed de perceelsgrenzen mee te bepalen. Als eerste dus de hoek-boom aan de Telheidestraat. Leuk dat die zo goed met onze ideeën bleek te kloppen. De grens tussen “Bie Toos” en “Bie René” lag anders dan gedacht, namelijk niet bij het betonnen paaltje, maar bij de gevorkte eik (ongeveer bij de waterput van de scouts). De zijkant van “Bie René” is inderdaad het pad dat er loopt. Het laatste stuk moet alleen rechter getrokken worden, meer naar het verlengde van de  lijn met de twee blauwe bordjes - die overigens keurig op de hoekpunten staan – . Het is dus de zijkant met lichte knik die de verwarring schept. De achterkanten lopen langs het pad. De lange zijkant van “Bie Toos” loopt ook weer zoals gedacht, dicht langs een jong stakenbos. De grens tussen “Bie Toos en “Bie René” loopt toch langs het stakenbos.

En zo kwamen Ruud en ik weer bij Eveline en Henk uit, die ons al heel in het begin uit het oog waren verloren en toen maar zelf aan de gang waren gegaan. Ze waren bezig met de Am. Vogelkers en alles wat ze tegenkwamen. En zo hebben Ruud en ik ook gewerkt. Eerst de hoek nog wat vrijgemaakt en wat afval-stenen in een kuil laten verdwijnen. Henk ging nog een stukje bramen doen. De anderen hebben nog wat ruimte gemaakt rond de takkenhoop, want daar moet straks nog veel takkenspul op.

En toen zat de middag er weer op.

Frans Smit

21 oktober 2015

Verslag zat 26 sept. 2015 Armenbos

Achterrand: alle Am vogelkers is weg. foto Frans.

We waren weer met zijn vieren: deze keer Famke, Eveline, Dwayne en Frans. Na eerst weer vol bewondering naar het resultaat van ons eigen werk gekeken te hebben (bloeiende hei), zijn we weer Amerikaanse vogelkers gaan uitsteken en/of uittrekken. We zij begonnen waar we vorige keer gebleven waren: achteraan dus. Dat ging goed. Leuk was, dat iemand hier kastanjes heeft neergegooid. Of misschien zijn ze verstopt door een Gaai of een Eekhoorn. In ieder geval stonden er een stuk of vijf jonge Paardenkastanjes. We hebben ze laten staan. Misschien verzetten we ze nog naar een betere plek. Goed voor de bio diversiteit, en leuk voor de Eekhoorntjes, toch?!  De hele achterrand en het hele middenstuk is klaar. We hebben het laatste uurtje nog gewerkt op de schuine kant van de wal. Hier staat best nog wel wat, en het is goed om het weg te halen voordat het te groot wordt en in het zaad komt.

Frans Smit,

7 okt. 2015

Verslag zaterdag 12 sept. 2015 werkdag Armenbos.

Zij kunnen ook Amerikaanse vogelkers verwijderen. Ze lusten het graag, maar het is wel giftig, dus niet teveel lijkt me. foto Hilde, Grote Heide.

We waren met zijn vieren, Henk Hanssen, Eveline Frijns, Ton Egging en Frans Smit. Eveline was er voor het eerst. Ze wilde graag in het bos werken, en kwam eens proberen hoe leuk dat bij ons zou zijn. Ik denk dus dat ze wel vaker zal komen. We zijn begonnen met een rondleiding: laten zien wat er al gedaan was, en laten zien wat er zoal moest gebeuren. Toen we achter aan de bosrand kwamen en de Eveline en Henk de welig tierende Amerikaanse vogelkers zagen, hadden ze al genoeg gezien. Ze gingen gelijk aan de slag. Ton had voor zichzelf al bedacht dat hij beter met kruiwagen en hark wat strooisel kon opruimen. Hij had het gerei al achter in de auto liggen. Al die jonge hei overal is natuurlijk inspirerend voor een dergelijke klus. Frans had de schop goed scherp, en ging her en der grote en kleine Am. kersen uitsteken. Er is die dag veel werk verzet.

Hilde stuurde naar aanleiding van ons werk met de Am. vogelkers een foto op van schapen die er ook wel raad mee weten. We beginnen een grote schaapskudde in het Weertse steeds meer te missen....

Frans Smit,

Verslag eerste werkdag 29 aug. 2015 Armenbos Tungeler Wallen

Jonge Struikhei: de beloning van ons werk. foto Susan.

We zijn begonnen met een bezichtiging van de hei die overal aan het opkomen is. En die nu ook duidelijk zichtbaar is omdat ze in bloei stond. Famke en Dwayne waren er niet bij geweest op de bezichtiging van onze werkplekken op 15 aug, en wat mij betreft krijg ik niet snel genoeg van het genieten van het resultaat van ons werk.

We zijn het al gewend bij de start van het seizoen: het is nooit erg druk op de werkplek. De zomervakantie is voor een aantal mensen nog niet afgelopen, er is overal van alles te doen, en de gang zit er ook nog niet in. Maar toch, we waren er met zijn drieën. Famke, Dwayne en Frans.

Daarna zijn we de rand langs de Telheidebaan, de “eikenlaan” in wording, vrij gaan maken van allerlei opslag. Dwayne en Famke hebben vooral jonge dennetjes en Am vogelkers uitgetrokken. Dat blijkt zeker geen onbegonnen werk. De plek die Ruud vorig jaar gewied heeft bleek nog steeds vrij van dennenopslag. Zelf heb ik wel Am. vogelkers uitgestoken, maar ook veel Sporkehout of Vuilboom. We hebben dat altijd laten staan omdat het een goede insectenplant is. Nu staat er al zoveel, dat het wel wat uitgedund mocht worden. De takken met besjes hebben we verspreid in de bosrand aan de Telheidestraat gelegd. Hopelijk  dat er daar wat gaat ontkiemen.

We hebben die kant klaar. Lekker gewerkt dus. Volgende keer werken we wat meer naar het midden.

Frans Smit

8 september 2015

Verslag zat. 15 aug. 2015, bezichtiging van onze Werkplekken

Zoals elk jaar beginnen we het werkseizoen met het bekijken van wat de resultaten zijn van ons werk van voorgaande jaren. Op de laatste werkdag in het voorjaar van afgelopen seizoen (NL Doet), hadden we afgesproken om dat op 15 aug. te doen. Dan zouden we 14 dagen later met het werk kunnen beginnen. Vroeg beginnen heeft als grote voordeel dat Amerikaanse vogelkers en Amerikaanse eik goed te herkennen zijn aan hun blad. Het uitsteken wordt daardoor een stuk overzichtelijker en dus gemakkelijker. Maar, we hadden zo vroeg in het voorjaar geen rekening gehouden met vakanties in de zomer. En die vielen dit jaar voor onze regio laat. Hopelijk is dat gegeven de meest waarschijnlijke reden waarom we deze keer slechts met zijn vieren aan de start op het Ambonezenkamp stonden: Ton Egging, Geer Stals, Frans en Willemiek. Willemiek kennen we van de paddenstoelengroep en de floragroep van het IVN Leudal. Ze doet op de Meinweg ook aan beheerwerk. En dan is het natuurlijk interessant om ook eens bij de buren te gaan kijken. En bij die buren is ze erg welkom.

Prachtig bloeiende Struikhei. foto Willemiek van Deutekom

We zijn over de wal naar het Armenbos gelopen. De Struikhei stond al in bloei, dus we konden goed zien dat de hei zich mooi aan het uitbreiden was. Nu zagen we ook hei opkomen op de laatste plekken die we met NL Doet op 16 maart 2013 hadden geplagd. We mogen de actie van die dag dan ook als zeer geslaagd beschouwen. En in de toekomst niet schromen om zo nu en dan eens een paar kruiwagentjes strooisel weg te rijden. Verder is het goed om hier dit jaar toch ook weer een paar grote bomen te kappen en te “ringen”. We kunnen in plaats van grote bomen met veel invloed op de bodemgroei beter wat halfwas dennen laten staan.

We zijn vervolgens langs het stakenbos doorgelopen naar “Bie René”. Je komt dan uit op de hoek van de zijkant /achterkant. Hier hebben we in de voorafgaande jaren vooral op de natuurwerkdagen al veel gekapt. We willen hier door bosrandenbeheer van het stakenbos de zandige plek groter maken en meer overgangen tussen het bos met hei creëren. Dat lukt, maar we moeten nog even goed doorkappen om het beoogde resultaat te realiseren. Voor de natuurwerkdag ook eens met de scouts praten over wat hun ideeën zijn. Ons idee is om Bie René overal verder te gaan met (bos)randenbeheer.

“Bie Toos” hebben we ons vorig jaar vooral bezig gehouden met het verwijderen van de Amerikaanse vogelkers. Helaas is dan niet onmiddellijk resultaat zichtbaar. Je bent dan vooral bezig met de achteruitgang te stoppen. Daarmee moeten we dit jaar zeker nog doorgaan. Daarna kunnen we aan de vooruitgang, het uitdunnen van de dennetjes gaan werken. Wel hebben we hier op de laatste werkdag met NL Doet onbewust ons goede werk toch aantoonbaar gekregen. We hebben toen een slingerpaadje open gemaakt tussen de Telheidestraat en de een parallel pad, zo’n dikke 100 meter verder het bos in.

Kale rode bosmier. foto Willemiek van Deutekom

Hier lag een grote Bosmierenhoop, en daarop moet je zuinig zijn. En wat blijkt? Doordat we als laatste actie van die dag nog een dikke laag takken op de hoek hebben opgeruimd, hebben de mieren een goede plek gevonden om er een tweede hoop bij de stichten. Dan weten we waarschijnlijk ook welke mierensoort het is: er is maar één rode bosmierensoort die vanuit de oude hoop nieuwe kolonies maakt: de Kale rode bosmier. Overigens, zij hebben het mogelijk ook gewaardeerd dat de Amerikaanse vogelkers sterk gedund was. Onze inlandse soorten verschaffen hen kennelijk een betere leefomgeving.

Daarna zijn we terug naar het Ambonezenkamp gelopen. Geer wist in het perceel met de Oostenrijkse zwarte den ook een mierenhoop te zitten. Hij is even gaan kijken of het er nog zat. Ja dus. Even verder liepen we langs het grote perceel van Vereniging Natuurmonumenten. Dat is nu ook duidelijk vooruit aan het gaan. Op de kleine plagveldjes, maar ook tussen de Bochtige smele komt de hei goed aan de gang. Leuk om te zien is, dat er aan de Telheidebaan ook mensen aan het werk zijn met het uittrekken van berkjes en ander spul. Dit wordt netjes tegen de bomen gelegd. Goed werk!

Frans Smit

25 aug 2015.