Tungeler Wallen, verslagen werkdagen, 2015-2016

Tungeler Wallen: Verslag zat. 19 maart, laatste werkdag dit seizoen, natuurlijk ook "Bie Toos".

Het takkenhout van 19 maart ligt hier nog niet bij..... foto Frans.

Jullie hadden van mij nog het verslag tegoed van onze laatste werkdag van het seizoen. Het is maar goed dat ik altijd de volgende dag aantekeningen maak. We waren met zijn zessen: Ruud, Famke, Eveline, Henk, Paul en Frans. We zijn wat “hoekjes” gaan doen die waren blijven liggen. Nu er overal veel werk gedaan is, was ook beter zichtbaar wat we er nog moesten doen. Het werd een finishing touch, waar nog best veel werk in zat. Maar het liep allemaal weer als een trein, (ondanks een paar blessures :-). Aan het eind van een seizoen zijn we helemaal op elkaar ingespeeld. Wat de meesten van ons betreft, had het seizoen best nog wat langer mogen duren. Dat was ook de bedoeling, maar toen we de balans opmaakten, zat dat er niet in. Volgende zaterdag zou paaszaterdag zijn, niet echt geschikt. En daarna bleken andere werkzaamheden te roepen, zoals bv. de moestuin. Wel spraken we af nog een keer bij elkaar te komen om te bespreken hoe we verder gaan. Dingen zoals meer reclame maken voor ons werk, en hoe nieuwe mensen bij ons werk te betrekken. We maken er dan een veldbespreking van in de vorm van een wandelingetje over de Tungeler Wallen. Dan kunnen we gelijk ons werk nog eens ontspannen bekijken.

Als er voorstellen zijn voor een datum, hoor ik het graag.

Nu eerst maar even afwachten hoe we het loopt met de onverwachte opruimklus.

Frans Smit

5 april 2016

Verslag 12 mrt 2016: Stramproyerheide, de "Schietbaan", een N2000 verhaal.

12 maart was het NL Doet. Zelf hadden we dit jaar niets georganiseerd, gewoon omdat we al genoeg te doen hebben. Maar in Stramproy was er een initiatief waar we graag onze bijdrage aan wilden leveren. Daar is namelijk de oude schietbaan van de Burgerwacht “herontdekt”, en daar willen de mensen uit Stramproy en omgeving vooral vanuit geschiedkundig oogpunt iets mee. Wij willen er ook iets mee. Vandaag aan de dag ligt de schietbaan verstopt in de bossen: productie dennenbossen met veel Grove den, indertijd aangeplant voor de mijnbouw. Maar toen de schietbaan in gebruik was, was hij onderdeel van de Stramproyerheide, een zandige heide met hoge natuurwaarden. Deze komen op de nabijgelegen Buuëtjeshei opvallend naar voren.

In de bult op de achtergrond werden de kogels opgevangen. De bomen tussen de takkenhopen staan in het schotsveld. foto Frans.(klik op de foto voor vergroting)

Gebogen Rendiermos (Rode Lijst) op de Buuëtjeshei. foto Frans.

Daar groeit nm. IJslands mos en Gebogen rendiermos, maar ook Struikhei, Dophei, Stekelbrem en Kruipbrem. Een Natura 2000 habitat dus. In de Natura 2000 terminologie: Psammofiele heide met Calluna en Genista (H2310). Alle reden om de Stramproyerheide, net zoals de Tungeler Wallen, bijzondere aandacht te geven.

Tijdens mijn voordracht die ik op 3 mrt. 2016 heb gehouden in het kader van het door de Commissie Verbetering Begrazingsbeheer Kempen~Broek uitgebrachte rapport over veiligheid en taurosachtigen, heb ik gesteld dat wij een morele verplichting hebben om dergelijke bijzondere gebieden in stand te houden, ook als deze buiten de N2000 begrenzingen liggen. Mijn voordracht staat op de site: http://www.ecologischewerkgroepweertzuid.nl/236266883

Ik ben daarvoor een beetje op mijn vingers getikt: onze verantwoordelijkheid gaat verder dan alleen een morele. Nederland heeft vanuit Europa in het kader van N2000 een aantal habitattypen toegewezen gekregen met de bedoeling deze in stand te houden en/of uit te breiden. Psammofiele heide met Calluna en Genista is er daar een van. Nederland denkt dat te kunnen doen binnen de aangewezen N2000 gebieden, maar zal er hoe dan ook voor moeten zorgen dat dit habitattype in stand wordt gehouden. En dat betekent dat Nederland dus in zekere zin verplicht is erg zuinig te zijn op de restanten die buiten de N2000 aanwijzingsgebieden liggen. Dus ook op die van de Stramproyerheide !!

Nog genoeg te doen !! Am. vogelkers verwijderen. Vrijwilligers welkom. foto Frans.

Door samen te werken met het initiatief om de schietbaan op de Stramproyerheide weer in het zicht te brengen, zijn we bezig aan een win-win situatie: de cultuur-historie en de natuur(-historie) van het gebied worden ermee verstevigd. En dus waren Eveline, Dwayne en Frans op zaterdag 12 maart om 10 uur aanwezig bij de schietbaan. Famke zou ook nog komen, maar was plotseling behoorlijk ziek geworden. De mensen uit Stramproy waren met velen! Na een welkomstwoord van Hilde toog iedereen aan het werk. We hadden enkele dagen eerder goed verkend waar de takkenhopen moesten komen, dus daar hoefde niet meer over nagedacht te worden. Het was niet alleen de uitgestoken Amerikaanse vogelkers die erop kwam, maar ook veel takkenhout dat was achtergebleven na de houtkap. De hopen groeiden hard. Het verschil met de Tungeler wallen is wel, dat hier het hout nog niet de grond in is gereden door machines. Het is veel minder werk dan op de Tungeler Wallen. Ook de Am. vogelkers is goed uit te steken, omdat het alleen in de strooisellaag groeit. Goed om hier bij de volgende werkgangen rekening mee te houden.

Er is nog veel te doen. Maar, het begin dat we gemaakt hebben schoot veel harder op dan gedacht. Zodat aan het begin van de middag de schietbaan mooi in het zicht was gekomen. Hier en daar was de hei ook al zichtbaar. Die zal dit jaar zeker verder groeien!

Frans Smit

16 mrt. 2016.

Verslag zat. 27 febr. boswerk "Bie Toos" op de Tungeler Wallen.

Net begonnen. foto Henk

We zouden die dag op de volgende werkplek beginnen: aan de andere kant van het pad. Niet echt veel verder van de takkenhoop, maar toch: het is een heel gesjouw. Maar het ging allemaal heel goed. Henk was er, en die kan prima overweg met de takkenwagen. Paul was er ook, die maakt er geen probleem van om boompjes in hun geheel weg te slepen. Dwayne was er deze keer ook weer bij. Hij klom boven op de takkenhoop, zodat er goed gestapeld kon worden. Ruud en Frans gingen aan het zagen, en zo nu en dan helpen met wat sleepwerk. En zo waren we tegen 12.30 uur alweer klaar met die nieuwe werkplek.

Toen we klaar waren! foto Henk

Volgende keer kunnen we weer een eindje doorschuiven. We hebben het erover gehad, we kunnen in maart nog wel een paar keer gaan werken. Het mag, als we van tevoren maar kijken of er geen nestjes zitten. Ook dat is geen probleem voor ons.

NL Doet op de Stramproyerheide is dus dit jaar niet onze laatste werkdag.

Frans Smit, 9 maart 2016.

Verslag zat 20 febr. 2016 boswerk "Bie Toos" op de Tungeler Wallen.

Het was lang twijfelachtig geweest of het door zou gaan. Er waren bakken regen voorspeld. Maar de vooruitzichten werden steeds beter, zo goed zelfs dat het op de geplande tijd droog zou zijn. Niet helemaal volgens de afspraak zijn we dan ook met regen van huis vertrokken. Maar om 9.30 uur “Bie Toos” was het droog. Prima weer om te werken, en het werd steeds beter!

Famke was er, en Henk (en Frans dus), en later ook Paul. Zodat we een clubje hadden dat in staat is in korte tijd erg veel werk te verzetten. Verder is het verhaal hetzelfde als de vorige weken: dennetjes uitdunnen. Vooruit, deze keer waren ze wat dunner dan die van de vorige keren, maar we hebben er ook heel wat meer tussenuit gehaald. én, we hebben een (deel)klus afgerond: het eerste blok dennenopslag op het voormalige stuifzand met de bijzondere korstmossen is voor dit jaar voldoende uitgedund !! 

Goed van ons !!

Frans Smit

24 febr. 2016

- Zat. 13 febr. hebben we geholpen op de Buuëtjeshei, (de hei op de Stramproyer"hei". Hier hadden vrijwilligers van Vereniging Natuurmonumenten en mensen van Stramproy een werkdag georganiseerd. 

- Zat 6 febr. niet gewerkt omdat bijna niemand kon. Zelf ben ik met de mossenwerkgroep van het KNNV Eindhoven meegeweest met het inventariseren van mossen in en rond het Areven.

- Zat. 30 Jan: Niet gewerkt wegens veel regen.

Verslag zat. 23 januari 2016, boswerk "Bie Toos".

Het korstmos op de foto is het echt zeldzame Hamerblaadje. Bij vergroten kan je redelijk goed het "uithameren" van de bladjes zien. Anders zelf gaan kijken met een loep. Het staat langs de randen bij het zand. foto Frans.

Ook deze zaterdag was het goed weer om te werken. Alles was ietsje vochtig toen we begonnen, maar dat was verder geen probleem. Behalve dan, dat hier en daar de korstmossen erg glad waren, maar daar zijn we inmiddels wel aan gewend. We maken ons meer zorgen om de korstmossen, dan om onszelf. Toch kunnen de korstmossen er wel tegen, als het maar niet te gek wordt. Het duurt namelijk weer jaren voordat ze weer groot gegroeid zijn.

Deze keer verdeelden we de taken iets anders. We hoeven niet elke week naar huis te gaan omdat we de energie opgebruikt hebben. Jan ging zagen en zijn eigen takken wegslepen. Eveline ging eigenlijk zagen, maar ze bleek verbazingwekkend goed met de takkenschaar om te kunnen gaan. Frans ging met de kruiwagen rijden. Toen Paul later kwam, is hij ook gaan zagen. En als Frans de takken niet kon verwerken, werd er door beiden ook takken naar de takkenhoop gesleept.

Langzamerhand is er aan de takkenhoop steeds meer werk. Het netjes stapelen kost aandacht. We willen een takkenhoop die straks zichzelf verteerd. Dan moet er compact gestapeld worden.

We hebben met deze manier van de taken (nu met één k :-) verdelen toch wel een uurtje langer gewerkt dan vorige week. Hoewel er al een paar keer door deze en gene was aangekondigd dat het tijd werd om naar huis te gaan, was het uiteindelijk toch al 13.00 uur, voordat we vertrokken.

Frans Smit

27 jan. 2016.

Verslag zat.16 januari 2016, boswerk "Bie Toos".

Zó was het nog voordat we de dikste dennen zijn gaan dunnen. Je mag zelf gaan kijken hoe het er nu uitziet..... foto Frans.

Het had die week aardig wat geregend, en dan is het eerste stuk van de Telheidestraat wel erg onbegaanbaar. Maar gelukkig was iemand zo slim geweest om het paaltje met de aanwijzingen van de fietsroutes iets meer in de kant van de weg te zetten. Zodat we ook met de auto verder konden. En dat is toch wel fijn in verband met het gereedschap, maar ook voor het geval er eens iets mocht gebeuren met iemand van ons. Dan moet er natuurlijk ook niet iemand de inrit als parkeerterrein gaan gebruiken. Tja, dat gebeurt bij ons op de Tungeler Wallen allemaal !!

We waren met zijn vijven: Ruud, Eveline, Famke, Paul en Frans. We gingen weer verder met het uitdunnen van de dikkere dennen. Het werk ging hard deze keer. Frans en Paul boompjes zagen, en de anderen takken wegslepen. De tot takkenwagen omgebouwde kruiwagen functioneerde nu goed. Famke heeft er goed gebruik van gemaakt. We raken goed op elkaar ingewerkt, en het werk liep erg gesmeerd. Dat heeft ook een nadeel: het tempo lag zo hoog, dat we om twaalf uur de energie al opgebruikt hadden. Zodat we een van onze uitgangspunten in praktijk brachten: werken totdat je moe bent, zeker niet jezelf forceren. Inpakken en wegwezen dus. Frans heeft nog wat eikentakken ingepakt, en daarna was hij ook weg.

Frans Smit,

27 jan. 2016.

Tungeler Wallen: Verslag zaterdag 9 januari 2016 "Bie Toos".

Ruimte bij de ingang "Bie Toos". foto Frans

Zelf wilde ik ‘s morgens graag mee met de mossen-inventariseerders van het KNNV uit Eindhoven. Zij gingen het kilometerhok inventariseren waarin ook een stuk van het Areven ligt. Eveline en Henk vonden het prima om ‘s middags te werken. Zodoende heb ik die ochtend met veel plezier mossen geïnventariseerd. Ondertussen ook nog de hydrologie van het gebied besproken, en daarover zeker enkele nieuwe inzichten opgedaan.

Om 13.00 uur was ik “Bie Toos” en even later waren we met zijn drieën aan de gang. Dat ging eigenlijk automatisch. Ik was met de snoeischaar de overhangende takken van de eik vooraan aan het inkorten om de wind meer kans te geven om het blad onder de eik weg te laten waaien. Dat bleken meer takken dan gedacht. En toen we toch vooraan bezig waren, besloten we om de grote jonge den op de hoek om te zagen. Hij belemmert zowel de windwerking op het zand (beetje stuiven zou leuk zijn), als het zicht op de oude den erachter. Aan de den zaten veel takken, en dus ook veel werk. De resterende tijd zijn we bezig geweest om losse takken op te ruimen in het stukje langs de Telheidestraat. Goed voor het gezicht en de windwerking.

Zodat we deze “extra” werkdag gebruikt hebben voor wat klusjes waar je anders niet zo aan toe komt. En dat met een prima resultaat!

Frans Smit

13 jan. 2016.

Tungeler Wallen: Verslag zaterdag 2 januari 2016 "Bie Toos".

Ons nieuwe vervoermiddel in 2016. In balans stapelen is belangrijk ! foto Famke

De dag begon met regen. En inderdaad, dan gaan we niet aan de slag. Maar, de buienradar voorspelde dat de regen nog maar van korte duur zou zijn. Famke en Frans waren dus present. Er is altijd wel wat te praten en te overleggen, er speelt zoveel op natuurgebied in Weert. En dus was het droog voordat we het goed en wel in de gate hadden. Toen aan de slag met het uitdunnen van de dennen. Famke ging de nieuwe takkenwagen uitproberen, een door Frans omgebouwde kruiwagen waar eerst de bak vanaf was gehaald. Dat geeft ruimte om takken erop te stapelen. Het idee is goed, maar moet nog verder verbeterd worden. Famke kon er al goed mee overweg, en dat was fijn. De jonge dennen die we afzagen hebben erg veel zijtakken. Met de takkenwagen ging het wegbrengen duidelijk sneller. We hebben dus toch wel een paar bomen om kunnen zagen.

Het weer werd steeds beter, zoveel beter, dat we eigenlijk wat bleven plakken. Lida van de flora inventarisatie groep kwam nog langs. Samen hebben we naar de korstmossen gekeken. Famke raakte ook aan de praat; mogelijk dat we volgend jaar weer wat aanvulling van de groep krijgen. Frans heeft de kuil vooraan de weg nog dichtgegooid. Daar had hijzelf met de auto ook het meeste last van. Toen Famke naar huis was, heeft hij – van de gelegenheid gebruik makend - nog wat takken van de eik afgedaan.

Daarna was het echt “inpakken en wegwezen”. De dag was om.

Frans Smit

13 jan. 2016.

Verslag 19 dec. 2015, Tungeler wallen, "Bie Toos"

Met al die feesten en de voorbereidingen daarvan heeft iedereen het maar druk. En volgens mij zijn er ook een paar naar de zon. Dat men daarvoor het werk op de Tungeler Wallen laat schieten, begrijp ik persoonlijk heel goed. Maar de Tungeler Wallen zijn een prima alternatief, toch ?!

Feesten of niet, we waren toch met genoeg mensen om weer heel wat werk te kunnen verzetten. We hebben drie redelijk grote dennen omgezaagd. En die hadden bovendien veel zijtakken, zodat er relatief veel sleepwerk was. Verder zeg ik maar niets over dat sleepwerk, behalve dat het erg goed ging.

stammetjes op de voorgrond, afgezaagd op de achtergrond. foto Frans.(klik voor vergroting)

Zoals de quads het nu doen is het voor de natuur prima. Aan de sporen is duidelijk te zien dat ze gestopt zijn bij de stammetjes. foto Frans.

De stammetjes hebben we heel tactisch neergelegd. Er was redelijk veel gecrost, zowel door crosfietsers als door quads.

Om met de quads te begonnen: positief is, dat ze het zand mooi open houden en goed op de paden blijven. In feite kunnen we ze niet missen, nu de windwerking op het zand teveel belemmerd wordt door al die bomen. Maar nu werden de rondjes toch iets te groot. Dan verdwijnen de overgangen tussen zand en Buntgrasvegetatie teveel. We hebben wat stammetjes in een rechte lijn naar een vliegdennetje gelegd dat er wel heel erg uitnodigend staat om rondjes omheen te draaien. En de quads hebben het goed begrepen, het gaat nu goed!

De sporen van crosfietsers verbaasden ons meer. Ook zij gaan nooit echt van de paden af, maar nu waren er sporen dwars door alles. Echt “off the road” crossen. We dachten aan mensen die na de georganiseerde crosstocht de Tungeler Wallen op hun fiets-waarde weten in te schatten. Dat is goed, maar dan wel met een beetje meer respect voor de kwetsbare natuur. En dus hebben we ook stammetjes moeten neergeleggen om de crossfietsers de weg te wijzen....

Oh, ja, we waren met zijn tweeën: Eveline en Frans :-)

Frans Smit

30 dec. 2015

Verslag 12 december 2015, "Bie Toos" op de Tungeler Wallen.

Sinds 12 dec. 2015 is deze foto van Frans van 9 dec. op drie plaatsen verouderd: Links, rechts en achteraan zijn veel dennen verdwenen. En het zijn geen kerstdennen. Waarom niet, eigenlijk?

Eveline was er al toen ik aankwam. We gingen direct aan de gang om de doorgang te maken tussen het zand met de dennetjes en de takkenhoop. Inmiddels was ook Paul gearriveerd. Die nam het slepen over, zodat Eveline de dennetjes op de korstmossenplek die ernaast ligt kon gaan uitdunnen. Uitdunnen wil zeggen: zagen en knippen, niet trekken. Anders beschadig je de korstmossen, en die doen er 10 jaar over om aan te slaan.

Voor ons wordt het al langzamerhand gewoon om elke zaterdag lekker te gaan werken op de Tungeler Wallen. Niet iedereen kan elke week, en dat hoeft ook niet. Maar ook nu weer bleek hoeveel werk je kunt verzetten zelfs als je met zijn drieën bent. En dat is toch weer mooi meegenomen.

Het maken van een doorgang lukte prima. Er kwam een efficiënte doorgang naar de takkenhoop. De volgende fase werd onmiddellijk duidelijk: we moesten de grote uitgegroeide dennen gaan omzagen. De kleinere dennen moesten blijven staan, anders zou het te kaal worden. En dus werd het toen weer teamwerk: Frans zagen en kleinmaken, en Paul en Eveline ruimen en slepen. Zwaar werk, dat tegen 12.30 uur wel genoeg was geweest.

En zo zag het er 9 dec. (foto Frans) op het perceel van Vereniging Natuurmonumenten nog uit. Veel Grijs kronkelsteeltje (exoot) in plaats van korstmossen en geen zand op de psammofiele heide.

Toen wij zo aan het werk waren, was de Telheidestraat vol komen te staan met auto’s. Dat bleek de “Zuid-Limburgse vrijwilligersploeg” van Vereniging Natuurmonumenten te zijn, die op het perceel tegenover “onze” percelen aan het werk gingen met het verwijderen van opslag. De groep was versterkt met mountainbikers, die als wederdienst voor het gebruik mogen maken van het Ambonezenkamp een handje kwamen helpen. Die mountainbikers zijn bij ons ook erg welkom, uiteindelijk hebben wij toch aardig wat paadjes aangelegd waarover zij met veel plezier en zonder gevaarlijke obstakels kunnen fietsen. Maar: zeker goed werk dus, en hard nodig ook. Er was daar nog maar weinig zand te zien op de psammofiele heide. Na afloop ben ik een praatje gaan maken met boswachter Derck, die de lunch voor de groep klaar aan het maken was. Altijd goed om met elkaar te praten. Er zou meer samenwerking en werkafstemming op de Tungeler Wallen mogen komen. Toen de groep eraan kwam om te lunchen, wilde ik weer weg gaan. Dat lukte maar half, want de groep was minder Zuid Limburgs dan ik dacht. Ik bleek in ieder geval Jan en Michiel te kennen, oude makkers uit de waterbeestjestijd.

Frans Smit

16 dec. 2015.

Verslag 5 dec. 2015, weer "Bie Toos".

Mooi toch, maar hoe zag het er eigenlijk uit voor die werkdag? foto Frans

Alles was weer heel anders dan vorige keer. Om te beginnen de samenstelling van de groep: Jan Geelen was er weer, en Dwayne ook. Paul kwam al voor de vierde keer een paar MaS uren draaien (Maatschappelijke stage). En natuurlijk waren Eveline en Frans er. Nu konden we beginnen met dennenboompjes. Tenminste, dat dachten we, want een paar lange eikentakken hingen lelijk in de weg. Dus eerst ruimte maken. Een begin van een nieuwe klus loopt altijd wat rommelig. Jan bekeek zich dat eens, en ging verderop dennetjes omhakken. Daar liep niemand hem in de weg. Eveline had de kruiwagen gevonden en ging overal takken ruimen. Nadat Dwayne, Paul en Frans de eikentakken weg hadden gewerkt, kwamen daar de dennetjes aan de beurt. Niet alles in een keer, niet iedereen hoeft overal doorheen te kunnen fietsen of crossen. En het moet er ook leuk uit blijven zien. En dat is dan ook helemaal gelukt. Daarna nog even gezamenlijk al het takkenspul onder een afgestorven dennentop opgeruimd, en toen waren we moe gesjouwd en hadden we weer best veel gedaan !!

Frans Smit

9 dec. 2015.

Verslag 28 nov. 2015 "Bie Toos" op de Tungeler Wallen.

We wilden proberen om de laatste Amerikaanse vogelkers uit te steken. Dat wil zeggen de laatste Am. vogelkers voor dit seizoen “Bie Toos”. En dat is gelukt, het stuk tussen het door ons opgeknapte paadje en het grote zand is nu vrij van Amerikaanse vogelkers. We waren met zijn drieën, Henk, Ruud en Frans. En dat werkte als een trein, dat wil zeggen: lekker op elkaar ingespeeld. Uitsteken en zelf wegslepen naar de takkenhoop, maar als het zo uitkwam ook even voor anderen wegslepen zodat die aan het steken konden blijven. En toen, ineens, waren ze op.... die Amerikaanse vogelkersen.

Am. vogelkers weg, dennetjes uitgedund, eik opgesnoeid. Alleen de foto kan beter (die is van Frans)

Als vanzelf gingen we verder aan de rand van de inham met veel Open rendiermos. Daar was het dennetjes afzagen. Afzagen of afknippen dus. Niet uittrekken !!! want dan trek je de korstmossen ook mee. En die doen er iets van 10 jaar over om aan te slaan. Netjes bij de grond afzagen, dan struikel je er ook niet over. Hoe meer je over die boomstronken gestruikeld bent, hoe een grotere hekel je eraan krijgt. Ik tenminste wel. Als laatste hebben we nog een redelijk jonge eik opgesnoeid. Zijn takken hingen wel erg ver over het rendiermos. Nu krijgt de wind ook wat meer vat op de blaadjes. Hopelijk waaien er erg veel weg. Voor een (vastgelegd) stuifzandgebiedje moet het nog wel een beetje kunnen waaien, toch ?!

Frans Smit,  9 dec. 2015

Verslag werkdag 21 novenmber 2015 "Bie Toos".

Boomkruinen en takken slepen, waarmee Luc, Eveline, Minouche en Frans bezig zijn.

Het weer zou vandaag wisselvallig zijn met neerslag,  maar gelukkig viel het erg mee. Wij hebben in een heerlijk zonnetje kunnen werken. Af en toe een koude windvlaag als er een wolk voor de zon kwam, maar onze energie werd steeds weer opgeladen door zonnestralen. We waren uiteindelijk met 8 personen: Frans, Suze, Henk en Eveline waren er al op tijd. Een half uurtje later kwamen, Paul, Famke, Minouche, dochter van Famke en haar vriend Luc.  We wilden al het hout van takken en afgevallen boomkruinen opruimen op de hoek van het perceel "Bie Toos".  Minouche vroeg waarom we dit werk hier eigenlijk moeten doen. Een korte uitleg volgde: Over dat de Tungeler Wallen eigenlijk een zandverstuiving was die in de loop der jaren overgroeid is en een bos geworden is. Over de dikke zandlaag met daar bovenop afgevallen bladeren en takken die slecht verteren door de zure bodem en er daardoor jaren over doen om afgebroken te worden. Over de ruimte voor heideplantjes die we overal zien verschijnen waar we licht en lucht gebracht hebben. Het was duidelijk dat dit genoeg redenen waren om hier te werken.

De omheinde mierenhoop. foto Famke.

Omdat de dichtstbijzijnde takkenberg toch wel wat ver weg lag, zijn we een nieuwe takkenberg gaan starten. Het werk was sjouwwerk, maar verschillende boomkruinen waren niet verplaatsbaar . Daarom is er veel klein gezaagd. Henk, Frans en Paul hebben veel zaagwerk gedaan. Af en toe hebben de anderen ook gezaagd. Suze, Eveline, Minouche, Luc en Famke hebben veel sjouwwerk gedaan. De takkenhoop werd mooi compact opgebouwd. De vaak woeste takken strak plaatsen zorgt ervoor dat deze takkenberg stevig, niet breed en met zo weinig mogelijk tussenruimtes een stevige beschermplek kan worden voor dieren in dit stuk van de Tungeler Wallen. En het zorgt er ook voor dat de plek met verrijkingsmaterialen, bladeren en takken, zo klein mogelijk blijft. Want op de arme zandgrond verschijnt dan heide, maar als het te rijk wordt , verschijnt er gras. En daarvan willen we alleen het borstelgras laten staan.

We hebben 2 mierenhopen willen beveiligen. Om mountainbikes er om heen te laten rijden, hebben we er boomstammen omheen gelegd.

Voor de plek waar Henk en Suze hier werken, zie je al een opgeschoond bos. foto Famke.

Ook zijn er veel Amerikaanse vogelkers struiken uitgestoken. Vaak was daarvoor extra veel kracht nodig. Dit kwam omdat er enkele jaren geleden al eens aan gezaagd was, waardoor het wortelstelsel zich extra stevig en dik gevormd heeft. Henk en Frans hebben zich daar lekker op kunnen uitkuren. Luc is zo’n groot en hoog persoon dat hij met gemak alle stevige struiken met een grote zwaai bovenop de takkenberg kon slingeren. Wij waren blij met deze extra krachten erbij. Het werk schoot lekker op.  Aan het einde van de werkdag stonden we er allemaal van te genieten hoeveel we gedaan hadden. Hier merkten we: vele handen maken licht werk en je ziet meer resultaat. In de pauze heeft Famke getrakteerd op zelfgebakken cake vanwege haar verjaardag afgelopen week. Het was lekker bij de koffie en thee.  We kunnen terugkijken op een heerlijke werkdag.                 

Famke Weerts, 21 nov. 2015.